Eindelijk zijn we van start met Club Krachtvoer. Wat heb ik ernaar uitgekeken om te beginnen.
Gisteren is het eerste groepje bij de paarden geweest in Overberg.
Met zijn drieën komen ze vanuit De Toekomst in Ede. De ene week groepje A en de andere week groepje B. Ze worden gebracht door Nathalie, die op school het secretariaat bevrouwt maar ook voor de jongeren de rots & watertraining verzorgt. En daar bovenop heeft ook Nathalie, net als ik, de opleiding tot coach gedaan aan de Keulseweg in Pijnacker en heeft ze een eigen coachpraktijk. Dat werkt fijn, als je allebei dezelfde methodiek gebruikt, ook al kennen we elkaar verder nog maar net..
Met haar samen geef ik de coaching aan beide groepjes. Zij kent de jongeren goed en dat is waardevol.
De jongeren hebben er zin in! Tabitha vindt het wel spannend en danst van het ene op het andere been van de zenuwen maar staat ook te springen van vreugde. Heleen verheugt zich op het contact met de paarden en Lucas kan het nog niet zo benoemen maar blijkt zich in contact met paard Hilton al snel beter te kunnen ontspannen.
We maken kennis met alle zeven paarden en het is al gauw duidelijk dat iedereen zo een favoriet heeft. Heleen is meteen gek op Rosie en dat lijkt wederzijds. Lukas vindt Kallisto interessant en vertelt me van alles terwijl hij het jonge paard over zijn nek aait. Tabitha durft het makkelijkste bij Pinto omdat deze zo rustig is. Aan het einde van de twee uur heeft zij het paard zowaar durven aaien! Wat een mooie stap vooruit. Ze mag trots zijn op zichzelf.
Het thema van vandaag is natuurlijk kennis maken. Hoe doe je dat nou? Hoe maakt een paard kennis en hoe doen wij mensen dat? Wat zien we als een ander dat doet? Het gaat om zelf ervaren en om leren van een ander. Spelenderwijs en soms met een papieren opdracht komen we de eerste sessie door. Alles is leuk, heel soms is het even moeilijk. Maar dat mag er zijn.
Ik leer hen langzaam beter kennen en zie steeds meer van ieders fraaie persoonlijkheid: wat vinden ze leuk, waarover vertellen ze graag, wat is er wat lastiger en wat willen ze leren? Hoe kan ik hen helpen in hun persoonlijke ontwikkeling? Dat ik nog vrijwel niets van ze weet heeft zijn charme: met een open blik kan ik hen leren kennen, zonder oordeel. Dat Nathalie ze wel al kent is tegelijkertijd ook een voordeel. Zij weet waar de nadruk op mag, zij herkent bepaalde vragen of opmerkingen en kan dat beter plaatse dan ik. Zo zijn we een mooi team.
We sluiten de sessie af met de 4 (altijd) terugkerende vragen:
Wat vond je het leukst?
Wat vond je het minst leuk?
Wat vond je het moeilijkst?
En:
Hoe denk je dat het paard het vond?
Op alle vragen heeft iedereen een antwoord. Behalve op “wat vond je het minst leuk” Alles was leuk vandaag! Het lukt niet om iets stoms te bedenken.
Dat lijkt me voor nu prima. Eerste aflevering geslaagd!