13. leren in je element

Toen ik op school aankwam, op het pleintje voor de ingang, zag ik hem al wijzen. Vrijwel meteen daarna kwam hij enthousiast naar buiten. En tegelijkertijd zag ik ook wat terugdeinzen, in zijn houding. Natuurlijk zag ik dat bij hem. Het was dan allemaal wel hartstikke leuk maar het was ook nieuw en onbekend. Hij nam afscheid van de juf en liep mee met Grietje en mij. Ik zag hem glimmen toen hij het paard mocht leiden. Ik zag hem lachen, elke keer dat Grietje aan zijn jasje rook. Het was ook net alsof ze telkens tegen hem zei “gezellig hè”

In de overdekte longeercirkel lag allemaal materiaal klaar: pionnen, hoepels, ballen, van alles. Hij had best zin om een parcours te leggen en ging vol vreugde aan de slag. Hij maakte er heel wat moeilijks van maar toen ik vroeg hoe hij het zou vinden als Griet niet alles kon, toen gaf dat helemaal niets. Dan konden we het haar rustig leren.

Elke rondje dat ze samen liepen lukte het een beetje beter: het sturen, het leiden, het opletten, het oog voor het paard. En hij was niet moe te krijgen. Toen bleek dat het tijd was, was hij teleurgesteld maar nog geen halve minuut later riep hij “en wanneer mag ik weer?” 

Zonder Grietje liepen we terug naar school. Hij danste van het ene been op het andere met telkens nog een vraag en steeds weer een herinnering aan dat ene uurtje dat achter hem lag.

Als je je in je element voelt is nieuwe dingen leren zoveel makkelijker.

Geef een reactie