De meiden, die sinds maart wekelijks bij mij en de paarden kwamen waren er vandaag voor de laatste keer. Wat vond ik dat jammer want wat hebben we leuke sessies gehad.
De eerste keer stonden ze onwennig in de bak en reageerden beleefd op de vragen die ik stelde en op wat ik vertelde. Aan het einde van die sessie waren ze al wat meer op hun gemak maar bij de tweee ontmoeting was het toch opnieuw weer wennen.
Steeds iets makkelijker werd het, en leuker. Ze durfden meer te zeggen en te doen. Ze leerden stil staan bij wat ze voelden, om dat serieus te nemen en dat het helpt om het te uiten. Ze oefenden in het leiding nemen met het paard maar heel rustig aan ook over de groep en over zichzelf. Ze mochten ervaren hoe je gewend bent geraakt aan dingen en ho het is om het ineens anders te doen. Ze gaven feedback op wat ze bij de ander zagen en ze stonden stil bij het hier en nu en hoe dat een hulpbron kan zijn als je druk bent in je hoofd.
Vandaag deden we in een notendop alles nog eens wat we afgelopen weken geoefend hebben. Dus: leiderschap pakken, helder en vriendelijk communiceren, uitproberen, bij jezelf blijven, fouten durven maken, zacht zijn voor jezelf, observeren en feedback geven. We gingen de mist in en we stegen boven onszelf uit, het getuigde er nou juist van hoeveel de meiden hadden meegekregen in de afgelopen 7 weken.
Dankzij de dames maar ook zeker dankzij Pinto, Hilton, Kallisto, Rosie, Ember en Salento werd een onvergetelijke eindsessie!
Bedankt ladies, wat fijn dat jullie meededen!
