De eerste keer dat Tabitha er was vond ze de paarden doodeng! Ze durfde niet te aaien, aan te raken, eigenlijk niet eens in de buurt te komen. En omdat ze zelf nogal schrikkerig was en ook een beetje een vlindertje reageerden de paarden bijna net zo op haar als zij op hen. Dat leek nog een beste klus te worden om wederzijds rust en vertrouwen te vinden. Het lot wilde echter dat de tweede keer dat ze er was, ze alleen was met Lukas en dat Heleen die dag ontbrak. Mijn collega Nathalie en ik besloten om op te splitsen. Ik ging met Lukas de wei in en Nathalie bleef met Tabitha vooraan op het terrein bij eindeloos rustige, geduldige en betrouwbare Hilton. Af en toe keek ik stiekem even naar de dames daar vooraan en al gauw zag ik dat Tabitha lekker stond te borstelen. Ze kletste wat met Nathalie en stelde 101 vragen maar ondertussen aaide ze de nek en rug van Hilton, borstelde zijn billen, kamde zijn manen. Het eerste kwartier was de nabije omgeving van mond neus en ogen nog een brug te ver maar toen Tabitha ook de hoeven had staan uitkrabben leek ze de drempel over te zijn. Wat een prachtig gezicht, die meid met die lange zwarte haren in de weer met dat grote zwarte paard, even de omgeving vergetend. Heel even het hoofd leeg en de mond dicht. Heel even geen vragen.
Nu ze Hilton geaaid en geborsteld heeft en ze heeft gemerkt dat zo’n paard niet zo eng is als ze eerder dacht, wil ze ook wel bij de andere paarden kijken. Ik neem haar mee de wei in. De paarden daar geven haar nu de ruimte. Ze staan in hun eentje of met zijn tweeën. Tabitha zou wel een liedje voor hen willen zingen maar tegelijkertijd vindt ze het hartstikke spannend om haar stem zo vol te laten horen. En hoe zat het ook weer met de tekst? Ik, oude vrouw, ken de tekst van het mooie Nederlandse hippe liedje dat ze kiest niet goed maar ik neurie het met haar mee en langzaamaan wordt haar stem luider en herinnert ze zich de woorden beter. Ze zingt het voor Pinto, voor Rosie en voor Kallisto. Het is net of de paarden aandachtig naar haar luisteren. Ze blijven bij haar in de buurt en staan ontspannen, een enkeling met de neus naar voren gestoken en de oren vooruit. Ze aait ze, zingt ze toe en ze is ontspannen. Wat moet dat heerlijk voelen voor haar, wat is het fijn om dit te zien gebeuren. Het vlindertje is even geland.
