“En welk plekje bij het paard vind jij het fijnste?” vroeg ik “om te aaien, om te knuffelen, om aan te raken, of om op te leunen…. voel maar eens”Hij hoefde niet lang te denken, hij leunde op de schouder van het paard
En terwijl hij dat deed, veranderde zijn blik en zei hij “dit doet me een beetje denken aan mijn vader”
Ik hielp hem wat aan woorden: “stevig, sterk, groot”
Hij verplaatste zich vervolgens naar het achterste gedeelte van het dier, tikte even zachtjes op de plek waar de bil begint en zei “en dit is meer zoals mijn moeder”
Weer hielp ik hem een beetje “wat zachter, warm en wat meer rond”
Hij knikte. Bestendigde. Glimlachte.
Zo was het.