Lilly vindt het fijn om te volgen. Als het aan haar is om te kiezen of te bepalen, dan drukt ze liever haar snor. Laat een ander maar kiezen, zij doet wel mee. Dat is makkelijk voor Lilly en ook voor anderen. Het levert bijna nooit gedoe op, geen strijd, geen ellende.
Maar juf en ook moeder gunnen Lilly dat ze wel meer zelf gaat willen, kiezen en doen. En dus mag Lilly naar paardencoaching. Hoe vindt ze dat? Leuk! Wat zou ze willen doen? Maakt niet uit.
Gelukkig maakt het Grietje best wat uit. En Merlissa is absoluut niet de moeilijkste maar ook zij kan best kiezen wat we gaan doen: eten! Daar zijn beide dames het al gauw over eens. De eerste sessie lopen we samen met Grietje door het bos. Ik help Lilly en we lopen met twee touwen. Zo kijken we wat Lilly zelf kan doen en waar ik een beetje kan ondersteunen. De tweede sessie lopen we met Merlissa in de paddock, een parcourtje met pionnen, moeilijk zat. Ik zie Lilly zoeken, ze snapt niet altijd wat ik bedoel en dat is logisch want ik ben ook niet altijd duidelijk. Ik stuur aan, Lilly volgt. Maar tegelijkertijd leidt ze ook. Zo leidt ze Merlissa langs de pionnen.
Aan het eind vertelt ze me wat ze het leukst vond en het minst leuk, wat ze moeilijk vond en hoe de paarden het vonden. Dat doet ze omdat ik het vraag maar ze doet het wel! Ze heeft op bijna alles een antwoord, soms help ik haar even. Lilly weet best wat ze leuk vindt, dat is stap 1. Stap 2 – dat leiden- dat komt wel goed, ik weet het zeker!
