Timo vond het de eerste keer helemaal niet onverdeeld leuk om mee te gaan naar de paarden. Hij ging wel mee maar elke 5 a 10 minuten vroeg hij wanneer we terug naar school zouden gaan.
Het had natuurlijk niet zoveel met leuk of niet leuk te maken maar met verwachtingen en voorbereidingen. Timo wist niet dat het die dag beginnen zou. De week erna kwam hij goed geïnformeerd met me mee. En wat een plezier had hij erin om met Grietje door het bos te struinen. Hij oefende met communicatie en duidelijkheid maar vooral met het bewaren van zijn rust.Van stampvoeten naar stevig staan.
“Wat vond je het leukst?” vroeg ik hem zoals gewoonlijk op het einde
“Alles!” was het antwoord.
