In gesprek met mijn businesscoach (BC) kom ik tot de conclusie dat ik moet inzoomen. Er spelen zo veel dingen waardoor het me niet lukt om echt te ‘GAAN’. Ik werk als kindercoach en tegelijkertijd volg ik een opleiding tot teamcoach. Laten we bovendien niet vergeten dat ik ook nog werk als verpleegkundige. En die functie vraagt op dit moment ook – zacht gezegd – best wat extra aandacht.
Ik ben niet goed in nee zeggen, niet zo zeer vanuit een gebrek aan assertiviteit als wel doordat ik heel erg veel leuk vind. En – toegegeven- uit angst: ik ben ontzettend bang iets te missen. Of dat ik erachter kom dat ik tegen precies het verkeerde nee heb gezegd.
Nog eentje: ik help graag. Dat zit nou eenmaal in me.
Sinds ik BC volg, heb ik mijn aandacht al meer toegespitst. Ik heb al van alles gedaan om me meer te richten op één ding. Maar in deze sessie ontdek ik dat ik er nog lang niet ben. Er valt nog veel meer te focussen. Pas als ik mijn aandacht richt op 1 thema en de rest laat gaan, pas dàn kan ik echt mijn droom najagen.
Een dag later luister ik onderweg naar Simon Sinek. Hij vertelt over de Selderij-test. Ook dit gaat over inzoomen, duidelijk kiezen voor 1 ding. En bovendien: dit uitdragen. Ik luister dit boek voor de tweede keer. De eerste keer heb ik me niet altijd goed kunnen concentreren en er zitten zoveel wijze lessen in, ik wil niets missen (ah, daar is ie weer) Pas nu hoor ik goed wat hij zegt met dit voorbeeld. Bijzonder dat dit precies nu voorbij komt.
Twee nachten later wordt Liam geboren, een prachtig Silverdapple Tinkerveulen. Binnen het halfuur staat hij op zijn benen, al is het nog wankel en onzeker. Binnen 2 uur is hij erin geslaagd om bij zijn moeder te drinken. Ik sta erbij en kijk ernaar, het gehele proces van geboorte tot drinken. ‘Wonderlijk’ zeg ik tegen mijn vrienden, ‘met de paar minuten komt hij meer aan op deze wereld. Hij krijgt steeds meer focus’. Ik zwijg, me bewust van mijn eigen woorden.
Focus. Ja dat is het thema komende weken…