Het mag misschien cliché klinken maar daarom niet minder waar: ik ben een coach in hart en nieren maar ik ben geen ondernemer. En wil ik mijn passie uit kunnen voeren dan is het nodig dat ik echt een stuk meer ondernemer word. Ik ben nou eenmaal geen zzp-verpleegkundige die niet te klagen heeft over werk. Zeker in deze tijd. Nee ik wil coachen, buiten, in de natuur, met paarden. Mensen in hun kracht zetten, mensen bij zichzelf brengen. Kinderen. Volwassenen ook, als het even kan. Ouders van die kinderen bijvoorbeeld. Maar ook anderen.
Nou schijnt het mij toe dat er een beetje een taboe ligt op het volgen van een businesscoachtraject. Ik ken best een aantal mensen die dit ook doen of hebben gedaan maar je hoort het weinig roepen over straat. Het voelt een beetje als de vuile was buiten hangen, toegeven dat je (nog) niet het succes hebt waar je van droomt, toegeven dat je iets niet kunt, toegeven dat je iets niet in je eentje kunt.
En dus roep ik het maar over straat. Niet dat iemand me nu hoort want iedereen zit binnen. Dus zet ik het ook maar op Facebook. En op LinkedIn. Denk ik… Want toegegeven, ook ik vind het wel een beetje spannend. Wat zullen anderen hierover zeggen? Of op zijn minst denken?
Ik volg een businesscoachtraject mensen! En mijn doel daarmee is om beter in beeld te komen zodat ik als kindercoach datgene kan doen waar ik goed in ben. En waar mijn hart ligt! Zodat ik daar vele mensen mee kan helpen, en dat ik dan ook mijn geld ermee verdienen kan. Zodat ik daar mijn paarden van betalen kan in de nabije toekomst.
Weet je wat zo mooi is aan mijn werk? Dat ik kinderen een ontzettend leuke tijd kan geven en hen tegelijkertijd kan helpen om sterker te worden, of handiger in dingen, of zekerder. Dat ik ze dichter bij zichzelf kan brengen mede doordat we dichtbij de natuur zijn, dat de paarden zonder oordeel bereid zijn om duidelijk te maken wat er te winnen valt. En wat wel werkt en wat niet. Dat volwassenen, jongeren en kinderen zo dankbaar zijn voor de zachte vacht, de warme neus, de lange manen en het samen optrekken. Veilig oefenen en uitproberen, zonder anderen die er misschien iets van vinden. Zodat ze daarna in hun dagelijks leven weer verder kunnen.
Daarom volg ik een businesscoachtraject. Omdat ik mijn hart wil volgen. Wat vind je ervan?